اگر سال کبیسه نداشتیم، چه می شد؟، فیلم - گالری ابزار زیبا

به گزارش گالری ابزار زیبا، سال 2024 میلادی سال کبیسه است. هر چهار سال، یک روز اضافی به تقویم میلادی اضافه و موجب می شود ماه فوریه 29 روزه باشد.

به گزارش خبرگزاری گالری ابزار زیبا ، قبل از اینکه ژولیوس سزار در سال 45 قبل از میلاد، گاه شماری ژولینی و همراه آن روزهای کبیسه هر چهار سال یک بار را معرفی کند، تقویم رومی فقط 354 روز داشت. برای تطابق دادن تقویم با مدت زمان یک دور کامل چرخیدن زمین دور خورشید، این تقویم باید هر چهار سال، ماه کاملا جدیدی را وارد می کرد. پلوتارک، تاریخ نگار یونان باستان در کتاب زندگی نوما در حدود آغاز قرن دوم میلادی نوشت: نوما پمپیلیوس، پادشاه افسانه ای روم تفاوت بین سال خورشیدی و قمری را یازده روز محاسبه کرد، به خاطر اینکه ماه مسیر سالانه خود را در 354 روز و خورشید در 365 کامل می کرد.

بر اساس گزارش زومیت، نوما برای رفع این تناقض یازده روز را دو برابر کرد و یک سال در میان، یک ماه کبیسه پس از فوریه اضافه کرد که شامل 22 روز بود و رومی ها آن را ماه مرسدونیوس نامیدند. اگرچه خود این اصلاحیه به مرور زمان به اصلاحیه های دیگری نیاز پیدا کرد.

تقویم ژولینی با توجه به اینکه صرفا با افزودن یک روز تغییر می کرد، پیشرفت بزرگی برای افزودن ماه اضافی در هر چهار سال بود، اگرچه باز هم کامل نبود. به منظور تلاش و پیوند دادن تقویم به سال شمسی (زمانی که طول می کشد تا زمین به طور کامل دور خورشید بچرخد)، تقویم ژولینی هر چهار سال یک بار، یک سال کبیسه داشت که در آن روز اضافی درنظر گرفته می شد.

سال بعدی، یعنی 1403 سال کبیسه خواهد بود

مسئله ای که وجود داشت این بود که از آن جا که سال خورشیدی واقعی 365.24219 روز است، تقویم ژولینی، هر 314 سال، یک روز بیشتر می شد. درحالی که این اندازه ممکن است زیاد به نظر نرسد، زمانی که تقویم میلادی در سال 1582 معرفی گشت، سال 13 روز جابه جا شده بود. پذیرندگان تقویم سعی کردند این موضوع را جبران کنند، اما به خاطر محاسبه اشتباه به جای 13 روز، ده روز را رد کردند.

برای جلوگیری از تغییر بیشتر، تقویم میلادی با سال های کبیسه هر چهار سال ادامه می یابد. قاعده این است که اگر یک سال را بتوان کامل تقسیم به چهار کرد و چیزی باقی نماند، سال کبیسه محسوب می شود. یک استثنا سال هایی است که بر 100 بخش پذیر است و سال کبیسه به حساب نمی آیند. بااین حال، اگر یک سال به 400 بخش پذیر باشد، آن سال را سال کبیسه حساب می کنند.

در گاه شمار هجری خورشیدی (گاه شمار ایران) سال 365 روز درنظر گرفته می شود درحالی که سال خورشیدی واقعی تقریبا 365 روز و 6 ساعت است. برای جبران کسری آن 6 ساعت، هر چهار سال یکبار یک روز به آخر سال (30ام اسفند) اضافه می کنند و سال 366 روزه را کبیسه می گویند. سال بعدی، یعنی 1403 سال کبیسه خواهد بود.

روزهای کبیسه و ماه ها وجود دارند تا تقویم های ما را که با سال خورشیدی کاملا مطابقت ندارند، جبران کنند. پیامد اصلی نداشتن سال کبیسه این است که روزها جابه جا می شوند. درواقع اگر سال کبیسه نداشته باشیم و زمان اضافی سال نجومی را درنظر نگیریم، فصل ها به مرور از جای خود خارج می شوند. دکتر جیمز اودانهیو، ستاره شناس و دانشمند سابق در ناسا با انتشار انیمیشن زیر در ایکس، به خوبی نشان داده است که پیامد نداشتن سال کبیسه چه خواهد بود.

درنظر نگرفتن سال کبیسه، در دنیای واقعی عواقب چندانی نخواهد داشت، اگرچه ممکن است برای افرادی مانند کشاورزان که کارشان به فصل بستگی دارد، دردسرساز باشد. این امر همچنین می تواند مانند زمان قبل از معرفی تقویم میلادی، جشنواره های مذهبی را به هم بریزد. تقویم میلادی وقتی معرفی گشت که عید پاک از اعتدال بهاری فاصله گرفته بود. اگر به مدت کافی سال کبیسه درنظر نگیریم، درنهایت شاهد این خواهیم بود که کریسمس در نیم کره شمالی در وسط تابستان آغاز خواهد شد.

227227