نحوه برخورد درست با کودک پرحرف چیست؟ - گالری ابزار زیبا

به گزارش گالری ابزار زیبا، این شکایتی است که مادر یک کودک پرحرف چهارساله نزد درمانگر خود برده است. بخوانید و ببینید به نظرتان موقعیتی آشنا نمی آید. کودک من دست از حرف زدن بر نمی دارد. او به معنای واقعی کلمه از 7 صبح تا 8 بعدازظهر صحبت می نماید. او روزی هزار بار می گوید مامان و اصرار می نماید که به هر جمله ای از دهانش خارج می گردد، پاسخ دهم. من دارم عقلم را از دست می دهم و احساس وحشتناکی از گفتن این حرف دارم، اما این اواخر نمی توانم صدای او را تحمل کنم. چگونه می توانم بدون اینکه والدی بداخلاق باشم، فرزند پرحرفم را تحمل کنم؟

پاسخ درمانگران و روانشناسان کودک به چنین سوالی این است که سخنران بی وقفه در قالب یک کودک خردسال، محدودیت های صبر صبورترین والدین را نیز آزمایش خواهد نمود. موضوعات کافی برای یک کودک چهارساله برای حفظ علاقه بزرگسالان وجود ندارد و سکوت برای سلامت عقل لازم است. به عنوان مربی اصلی زندگی فرزندتان، اگر محدودیت هایی را درباره صحبت های بیش از حد کودک پرحرف معین کنید، در واقع به او یاری می کنید، زیرا این کار را با عشق و مهربانی بسیار بیشتر از دیگرانی که ممکن است در دنیای بیرون با آن ها روبه رو شوند انجام خواهید داد. در اینجا نحوه معین بعضی از مرزها آمده است.

در مرزگذاری برای کودک پرحرف احساس گناه را رها کن

این غیرمعمول نیست که بچه ها کوچک تر آنچه را که در نهایت به صدای درونی آن ها تبدیل می گردد با صدای بلند روایت نمایند. این به عنوان یک گام رشدی خوب به سوی خودتنظیمی عمل می نماید و برای شما خوب است که قسمت های روایی گفت وگوی بی وقفه را تنظیم کنید. این احتمال وجود دارد که شما یک برون گرا در حال جوانه زدن در دستان خود داشته باشید که با صحبت کردن دنیای خود را پردازش می نماید.

همانطور که او بزرگ تر می گردد، احتمالاً عضلات مغز خود را برای مهارت های فیلتر کردن بهتر تقویت می نماید و صحبت کردنش را کاهش می دهد. تا آن موقع، شما می توانید آن فیلتر برای او باشید، نه به این علت که شما یک والد بد هستید، بلکه به این علت که پدر و مادر یک کودک چهارساله و مغز جوان او هستید!

استراتژی هایی که باید دنبال کنید

ممکن است وسوسه انگیز باشد که بخواهید از فرزندتان بخواهید کمی ساکت باشد و بین صحبت کردن کمی سکوت کند، اما این یک استراتژی موثر برای آموزش به فرزندتان نیست که چگونه بعضی از صحبت های خود را به یک گفت وگوی درونی تبدیل کند. در عوض، یکی از این استراتژی ها را امتحان کنید.

معین کنید که چه حرفی احتیاج به پاسخ دارد

بین اینکه کدام حرف خودگویی است که در واقع احتیاجی به توجه به آن نیست و کدام گپ برای به اشتراک گذاشتن هیجان با شماست، تفاوت بگذارید. دومی اولویت بالاتری برای نوعی پاسخ دادن دارد تا نشان دهید که به آنچه آن ها می گویند اهمیت می دهید. بعلاوه ممکن است لازم باشد به آن ها یاری کنید تا این موضوع را بفهمند، اگر انتظار پاسخ شما را برای هر حرفی دارند. به عنوان مثال، من قصد دارم یک نقاشی بکشم و از قرمز و آبی و بنفش استفاده خواهم کرد در مقایسه با مامان به تصویری که کشیدم نگاه کن.

مرزهای عشق را معین کنید

حد و مرزها را معین کنید و به کودک خود شرح دهید که باید در طول روز روی کارهای دیگر تمرکز کنید و می خواهید مطمئن شوید که واقعاً به آنچه برای او مهم است گوش می دهید. زمانی با کیفیت را تنظیم کنید که بتوانید بنشینید و از نزدیک گوش کنید تا بدانند توجه بی نظیر شما را به خود جلب خواهند کرد. این زمان گوش دادن متمرکز را با بخشی از یک روال روزانه همراه کنید تا به آن ها یاری کنید تا بدانند مثلاً بعد از صرف غذا چه انتظاری داشته باشند.

حواستان باشد حرف هایتان مهربانانه باشد

برای گفت وگوی درونی خودتان هم خوب است، از گفتن جملات منفی با صدای بلند خودداری کنید، مانند: هیچ وقت از حرف زدن دست بر نمی داری. زیرا این ها می تواند منجر به شرم و تصور منفی از خود در کودک گردد. در عوض، شرح دهید که به همان میزان که عاشق شنیدن حرف های آن ها هستید، نمی توانید تمام روز گوش کنید. این بازخورد به آن ها یاری می نماید تا با دنیا آشنا شوند، جایی که هیچ کس ساعت ها و برای همواره مورد توجه قرار نمی گیرد

چگونه خودتنظیمی و کنترل تکانه را تمرین کنیم

همه بچه ها خردسال برای توسعه مهارت های خودتنظیمی و کنترل تکانه احتیاج به مربیگری بزرگسالان و تمرینات مکرر دارند. درباره صحبت بی وقفه، می توانید آن را سرگرم نماینده و تعاملی کنید تا علاقه فرزندتان را حفظ و اعتماد به نفس او را تقویت کنید.

یک تایمر برای سکوت تنظیم کنید

به تدریج تحمل فرزندتان را برای خودداری از به اشتراک گذاشتن هر فکری که به ذهنش می رسد افزایش دهید. یک تایمر برای سکوت تنظیم کنید، از زمان کوتاهی مانند 3 تا 5 دقیقه آغاز کنید و از آن ها بخواهید با افکاری که در سر دارند کار دیگری انجام دهند، مثلاً نقاشی بکشند یا کاری با بدن خود انجام دهند مانند پایکوبی یا خمیربازی.

از آنجایی که آن ها می توانند این کار را برای مدت کوتاهی انجام دهند، زمان را طولانی تر و طولانی تر کنید تا روز تمام گردد (شوخی). اما جدی، این کار به آن ها ابزارهایی برای تمرین جایگزینی احساسات و تجربیات دیگر به جای انگیزه ادامه صحبت می دهد.

تبدیل خودکنترلی به بازی

تمرین گوش دادن به شما حتی زمانی که روی لبه صندلی است تا به صحبت کردن ادامه دهد را برای کودکتان به یک بازی تبدیل کنید. یک تایمر تنظیم کنید تا ببینید زمانی که شما درباره چیزی جالب صحبت می کنید، آن ها چقدر می توانند صبر نمایند تا داستان خود را به اشتراک بگذارند. اگر انجام این کار واقعا سخت است، ترفندهایی را آموزش دهید که به آن ها یاری می نماید صبر نمایند، مانند سه نفس عمیق قبل از پاسخ دادن.

صحبت بیش از حد کودک پرحرف می تواند به چه معنا باشد؟

در بعضی موارد، صحبت بیش از حد می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. بچه های که با علائم اضطراب، اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی و سایر شرایط های مشابه سروکار دارند، ممکن است تمایل بیشتری به صحبت کردن داشته باشند. اما این بدان معنا نیست که همه بچه هایی که دارای استعداد پرحرفی هستند، مسئله ای دارند که احتیاج به ارزیابی دارد. در اینجا چند بیماری رایج وجود دارد که شامل صحبت کردن بیش از حد به عنوان یک علامت احتمالی می گردد.

صحبت کردن بیش از حد می تواند نشانه ای از توانایی کلامی بالا باشد که در بچه ها تیزهوش رایج است و کودک شما ممکن است در روز به چالش و تحریک بیشتری نسبت به آنچه که معمولا برای بچه ها چهارساله انتظار می رود احتیاج داشته باشد. یافتن راه های دیگری برای ابراز وجود و ارتباط با دیگران برای فرزندتان می تواند یاری زیادی به کاهش وابستگی او به شما برای این همه گوش دادن کند.

اگر صحبت های بی وقفه کودک پرحرف در سراسر زمینه ها، صرف نظر از اینکه چه کسی در اطراف است، رخ دهد و شامل قطع کردن صحبت های دیگران نیز گردد، می تواند نشانه ای از ویژگی تکانشی اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) باشد. دختران مبتلا به ADHD کمتر از پسران مبتلا به ADHD تشخیص داده می شوند زیرا توانایی کلامی بالایی از دختران انتظار می رود. این امکان وجود دارد که صحبت بی وقفه بتواند نوعی عدم توانایی آن ها در کنترل حرف زدن باشد.

اگر به نظر می رسد صحبت بیش از حد کودک پرحرف همراه با استرس اتفاق می افتد، می تواند نشان دهنده اضطراب باشد. اگرچه ما اغلب اضطراب را با رفتار خجالتی یا گوشه گیر مرتبط می دانیم، اما می تواند در بچه ها خردسال به عنوان رفتار بیش از حد مضطرب نیز ظاهر گردد.

اگر گفت وگوی بی وقفه همراه با سایر مسائل اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، ناتوانی در تشخیص نشانه هایی مانند بی علاقه بودن شخص دیگر، گیر کردن زیاد روی یک موضوع، یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل در مکالمات اتفاق می افتد، این مجموعه رفتارها می تواند نشانه ای از اختلال طیف اوتیسم (ASD) باشد. بعضی از این رفتارها از نظر رشدی در بچه ها پیش دبستانی طبیعی هستند اما ممکن است با تغییر تعاملات اجتماعی با افزایش سن بیشتر قابل توجه باشند.

سخن پایانی

اگر نگران این هستید که صحبت بیش از حد کودک شما می تواند بخشی از یک موضوع عمیق تر باشد، آن را با پزشک اطفال خود در میان بگذارید. یک متخصص اطفال برای غربالگری به ارزیابی رفتاری و رشدی دقیق تر با روانشناس کودک احتیاج دارد.

بدون اینکه یک پدر و مادر بد باشید، احساس غرق شدن در صحبت کردن کودک خردسالتان کاملاً قابل درک است. از آنجایی که هیچ کس مانند شما فرزندتان را دوست ندارد، شما برترین فرد برای آموزش او در این مرحله هستید، هم برای زنده ماندن و هم برای شکوفایی.

منبع: Parents